Als mensen horen wat mijn beroep is, roept dat direct een glimlach op. En meningen. En vragen. De meest gestelde vraag is wat Roberto en ik in de winter doen, het gros van mijn gesprekspartners is erg geïnteresseerd in de besteding van onze vrije tijd. Ik vind het net zoiets als aan een zanger vragen, wat hij doet als hij geen concert geeft.

Natuurlijk ben ik in de winter vrijgesteld van ijs-schepperij en Roberto van het maken ervan. Maar helemaal ijsvrij hebben we natuurlijk niet. Er is alleen iets meer tijd voor sport, uitgebreider koffie te drinken en ja, ook om uit te rusten.

Roberto is typisch Italiaans

Italianen hebben het bijzonder vaak over eten. Wat de reden voor een bijeenkomst ook is, het gaat het gros van de keren over eten of de bereiding ervan.

Tijdens bijeenkomsten van mijn Italiaanse leesclub hebben we het vaak langer over gerechten of de verkrijgbaarheid van ingrediënten dan over het boek zelf. Ook kan ik me nog een eerste date herinneren, waarin de bereiding van carciofi alla romana uitgebreid besproken werd. Roberto is niet anders, hij praat heel graag over ijs. Sterker nog, hij droomt en denkt ijs.

Het is dan ook meer ijs-wínkel-vrij

Zondag 1 oktober is de laatste dag van het ijsseizoen. Vanaf maandag hebben wij dus ijs-vrij. Roberto trekt zich daar niets van aan en kletst met zijn collega-ijsmakers de oren van mijn hoofd…over ijs.

Het worden nog een paar drukke dagen. Mochten we elkaar niet meer spreken, dan wens ik jullie nu alvast namens het hele team van ijsgekken een heel fijne winter. Dankjewel voor jullie gezelligheid!